کد مطلب:150225 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
آثار جدایی از امام
پس از شهادت امام حسین علیه السلام همه از بودن خود ننگ داشتند، یا بر سر قبر اباعبدالله می آمدند و شمشیر بر فرق خود می زدند یا شمشیرها را در هر شهر و ایالتی بر هم فرومی آورند و عجیب این كه همه آنچه را كه می خواستند با یاری نكردن حسین علیه السلام برای خود حفظ كنند از دست دادند و از آن طرف آنچه را هم كه با یاری كردن امام حسین علیه السلام می توانستند به دست آورند، به دست نیاوردند، و عبرتی بزرگ آموختند كه رها كردن دین خدا و امام
مسلمین یعنی محروم شدن از همه چیز، و آنچه را هم كه داریم از دست دادن. نمونه شاخص آن را در عمر سعد می بینید. اصلا نظام فرهنگی زمان ویران شد. یعنی تمام آنچه را كه می خواستند به دست نمی آوردند، كل حیاتشان مسئله دار شد، هم در كوفه و هم در بصره، هم در شام و هم در مدینه. شام اصلا مال معاویه بود، شام را از دست معاویه گرفتن خیلی هنر می خواهد و بعد از كربلا شور معاویه دوستی از شام رفت و به این ترتیب نهضت امام حسین علیه السلام فرهنگ نجات اسلام گردید، با روحیه ای كه در آن یأس راه ندارد.
دین صورت تشریفاتی به خود گرفته بود و از پرهیزكاری و عدالت خبری نبود. همه به دین به عنوان یك ابزار نگاه می كردند و نه یك حقیقت. و دینداران واقعی، ساده باورانی شمرده می شدند كه زیر و بم زمانه را نمی شناسند. و حسین علیه السلام در چنین جوی، بی دینی زمانه را معنی كرد و دینداری را به درستی نمایاند تا دینداران باطاقتی هر چه بیشتر از دینداری خود خسته نشوند و بفهمند انتهای بی دینی و دین تشریفاتی به چه انحرافی در انسانیت انسان ها و اجتماع مسلمانان كشیده خواهد شد. و عاشورا در هر سال پیامی برای دینداران دارد كه دین خود را به تشریفات نكشانند و از حقیقت دین بازنمانند و مرعوب سیاست بازانی كه دین را وسیله رونق بازار دنیا كرده اند نشوند، هر چند به ساده باوری متهم گردند.
یعنی با نهضت امام حسین علیه السلام عمق فاجعه ی انحراف در دین پیدا شد، راستی چقدر فاصله بود بین دین حسین علیه السلام و دین عمر سعد و معاویه؟ و این سؤال كه چرا دین به كار جامعه نمی آید؟ و دین نمی تواند جامعه را سر و سامان دهد، با نهضت امام حسین علیه السلام جواب داده شد. حضرت به خوبی نشان دادند كه دین نجات دهنده كدام دین است و دین هلاك كننده، كدام.
شاید یكی از سؤالات شما این باشد كه در دورانی كه همه چیز وارونه شده
است، چه كار كنیم؟ همیشه این گونه بوده كه پس از مدتی كه شرایط وارونه می شده است، انسان های معمولی ولی حقیقت طلب، حیران می گشته اند، آری حیران گشته و با ناباوری نمی دانسته اند كه چه باید بكنند و با نهضت حسینی بود كه این وارونه شدگان وارونگی شان آشكار می شد. هیچ وقت در كشور شیعه و با فرهنگ شهادت مأیوس نشوید، چرا كه چنین كشوری، با حسین علیه السلام نجات پیدا كند.
مسلمین یعنی محروم شدن از همه چیز، و آنچه را هم كه داریم از دست دادن. نمونه شاخص آن را در عمر سعد می بینید. اصلا نظام فرهنگی زمان ویران شد. یعنی تمام آنچه را كه می خواستند به دست نمی آوردند، كل حیاتشان مسئله دار شد، هم در كوفه و هم در بصره، هم در شام و هم در مدینه. شام اصلا مال معاویه بود، شام را از دست معاویه گرفتن خیلی هنر می خواهد و بعد از كربلا شور معاویه دوستی از شام رفت و به این ترتیب نهضت امام حسین علیه السلام فرهنگ نجات اسلام گردید، با روحیه ای كه در آن یأس راه ندارد.
دین صورت تشریفاتی به خود گرفته بود و از پرهیزكاری و عدالت خبری نبود. همه به دین به عنوان یك ابزار نگاه می كردند و نه یك حقیقت. و دینداران واقعی، ساده باورانی شمرده می شدند كه زیر و بم زمانه را نمی شناسند. و حسین علیه السلام در چنین جوی، بی دینی زمانه را معنی كرد و دینداری را به درستی نمایاند تا دینداران باطاقتی هر چه بیشتر از دینداری خود خسته نشوند و بفهمند انتهای بی دینی و دین تشریفاتی به چه انحرافی در انسانیت انسان ها و اجتماع مسلمانان كشیده خواهد شد. و عاشورا در هر سال پیامی برای دینداران دارد كه دین خود را به تشریفات نكشانند و از حقیقت دین بازنمانند و مرعوب سیاست بازانی كه دین را وسیله رونق بازار دنیا كرده اند نشوند، هر چند به ساده باوری متهم گردند.
یعنی با نهضت امام حسین علیه السلام عمق فاجعه ی انحراف در دین پیدا شد، راستی چقدر فاصله بود بین دین حسین علیه السلام و دین عمر سعد و معاویه؟ و این سؤال كه چرا دین به كار جامعه نمی آید؟ و دین نمی تواند جامعه را سر و سامان دهد، با نهضت امام حسین علیه السلام جواب داده شد. حضرت به خوبی نشان دادند كه دین نجات دهنده كدام دین است و دین هلاك كننده، كدام.
شاید یكی از سؤالات شما این باشد كه در دورانی كه همه چیز وارونه شده
است، چه كار كنیم؟ همیشه این گونه بوده كه پس از مدتی كه شرایط وارونه می شده است، انسان های معمولی ولی حقیقت طلب، حیران می گشته اند، آری حیران گشته و با ناباوری نمی دانسته اند كه چه باید بكنند و با نهضت حسینی بود كه این وارونه شدگان وارونگی شان آشكار می شد. هیچ وقت در كشور شیعه و با فرهنگ شهادت مأیوس نشوید، چرا كه چنین كشوری، با حسین علیه السلام نجات پیدا كند.